இலக்கியத்தின் பெரு நிலத்தில் கவிஞர்களின் உரிமை சுய சிந்தனையிலும் சமூகவாதத் தாக்கங்களிலும் ஊன்றிக் கிடக்கிறது. அந்த வரிசையில், ஈழத்து இலக்கியம் என்ற ஆழமான நிலத்தில் தன் பெயரையும், தனித்திறமையையும் பதித்துக் கொண்டவர் ஏ.கே.முஜாரத்.
தனது கவிதைகளின் வழியே, அவர் ஈழத் தமிழ் முஸ்லிம்களின் மனநிலை, சமூகவியல் அனுபவம் மற்றும் நவீனக் கலைநயம் ஆகியவற்றின் சந்திப்புப் புள்ளியாகத் திகழ்கிறார்.
ஏ.கே.முஜாரத் ஒரு கவிஞராக மட்டுமல்லாமல், வாசகராகவும் நவீன இலக்கியத்தின் மீது கொண்ட தீவிர ஈடுபாட்டால் அறியப்படுகிறார். இளம் பருவத்தில் ஆரம்பித்த வாசிப்பு வாழ்க்கை, நவீன இலக்கியக் கோட்பாடுகள், மற்றும் ஈழத் தேசத்தின் சமகாலக் கவிதைகள் அனைத்தையும் பரிசீலிக்கும் நுட்பத் திறமையை அவர் வளர்த்துக்கொண்டார்.
இவரது கவிதைகளில் நவீனத்தின் சாயல் தெளிவாக காணப்படுகிறது. வெறும் நடைமுறைச் செய்தியல்லாது, மனித உள்ளத்தின் சிக்கல்கள், தன்னிலை சிந்தனைகள், இரக்கம், எதிர்ப்பு, தனிமை, எனப் பல தளங்களில் நவீனச் சிந்தனையின் பாதிப்புகள் காணக்கிடைக்கின்றன.
ஏ.கே.முஜாரத் ஈழத்தையே தனது கவிதையின் உயிராகக் கொண்டவர். சுதந்திர விருப்பங்களும், சகோதர இனத்தின் இருத்தலும் அவரது சொற்களில் நவீன வடிவமைப்புடன் ஒலிக்கின்றன. அவருடைய கவிதைகள், ஒரு காலச் சாட்சியாகவோ, மனச் சிந்தனைகளின் ஓவியமாகவோ செயற்படுகின்றன.
அவருடைய வரிகள் நேர்மையானவை, உணர்வுகளால் முழுமையானவை. வார்த்தைகள் செழுமை கொண்டவை என்றாலும், பிம்பங்களின் வழியே சிக்கலான மனநிலை விளக்கங்கள் தரப்படுகின்றன. இவருடைய பாணியில் விலைமதிப்பற்ற நுண்மை, நவீன புனைவியற் களங்களைச் சிதையாமல் சேர்த்தல், மற்றும் இலக்கியக் கலைமுகங்களை சோதனை செய்வதற்கான தைரியம் காணப்படுகிறது.
சமகாலக் கவிதைப் பரப்பில் அவருக்கான இடத்தினை உறுதி செய்துள்ளார்.
ஏ.கே.முஜாரத் இளம் கவிஞராக இருந்தபோதும், அவர் எழுதிய கவிதைகள் பல வாசகர்களையும் விமர்சகர்களையும் ஈர்த்துள்ளன. நவீன தமிழ்க் கவிதையின் செறிவும், ஈழத்து உணர்வின் தனித்துவமும் இணைந்த ஒரு அழகிய வடிவம் அவரது எழுத்துகளில் காணக்கிடைக்கின்றது. இதன் மூலம், அவர் ஒரு ஈழத்து கவிஞனாக மட்டுமல்லாது, தமிழ் இலக்கியத்தின் மையவட்டத்திலும் தன்னை நிலைநாட்டியுள்ளார்.
ஏ.கே.முஜாரத் ஈழத்து இலக்கியத்தின் ஒரு முக்கியத் துணைச்செறிவாகவே பார்க்கப்பட வேண்டியவர். அவரது வாசிப்பு விரிவும், கவிதைத் தேர்ச்சியும், சமூக அறிவும் மூன்றும் ஒன்று சேர்ந்து, நவீன இலக்கியத்துக்குத் தகுந்த ஒரு நவீன ஈழக் கவிஞனை உருவாக்கியுள்ளது. அவரைப் பற்றிய ஆர்வமும், கவிதைகளுக்கான மதிப்பும்கூட நாளடைவில் அதிகரித்துவரும் என்பது உறுதி.
இந்த கவிதை "கவிதை" என்ற சிந்தனையை ஒரு பறவையாக உருவகிக்கிறது. ஒரு பென்சிலால் வரைந்த பறவை, முதலில் காகிதத்தை வானமாக நினைத்துச் சிறகடிக்கிறது.
ஆனால் அதன் பறக்கும் முயற்சியில் வெறும் வெறுமையை மட்டுமே உணர்கிறது. அதன் பின், அந்த பறவை ஒரு கவிதைக்குள் நுழைந்து, அதிலுள்ள உயிர்கள், மனிதர்கள், இனங்கள், மற்றும் வாழ்க்கையின் இயக்கங்களை கண்டு அதில் நிரந்தரமாக வாழ தீர்மானிக்கிறது.
இவ்வாறு கவிதையை ஒரு உயிர்வாழும் உலகமாகக் காணும் பார்வை மிகவும் நவீனமானது. மேலும், கவிதையில் உள்ள நாற்பத்தி எட்டு சொற்களும் அந்த பறவையுடன் உரையாடும் காட்சியில், மொழியின் உயிர்மை மற்றும் கவிதையின் பன்முகம் மிக அழகாக வெளிப்படுகிறது.
பறவை சுதந்திரத்தின், சிந்தனையின் உருவகம்.
காகிதம் , வானம் , வாசக நம்பிக்கையின் மேடையாகக் காகிதம் எடுத்துக் கொள்ளப்படுகிறது.
வாசகர் மாயமாகக் கவிதைக்குள் நுழைவது ,வாசிப்பு அனுபவத்தின் கலைமயமான அவதானிப்பு.
நாற்பத்தியெட்டு சொற்கள் கவிதையின் கட்டமைப்பும் அதன் உயிரும் ஒரே நேரத்தில்.
இக்கவிதை, வாசிப்பின் அனுபவம் என்பது எவ்வாறு ஒரு உணர்வுமிக்க வாழ்க்கை அனுபவமாக மாறுகிறது என்பதை மையமாகக் கொண்டுள்ளது. பறவையின் பயணத்தால், கவிதை என்பது வெறும் எழுத்துக்களின் தொகுப்பல்ல, அது ஒரு உலகம் என்பதை நுட்பமாகக் கூறுகிறது.
“மழை...”என்ற கவிதையில் நனைந்தோம் என்றால் முஜாரத்தை மிக தெளிவாக புரிந்து கொள்ள முடியும்
இக்கவிதை, மழையை ஒரு உள் உலக உணர்வுகளின் வெளிப்பாடாக எடுத்துக்கொள்கிறது. இடது பக்கம் உள்ள மழை, உணர்வுகளை உடைக்கும் திறன் வாய்ந்ததாய் வரையறுக்கப்படுகிறது. வலது பக்கம் சொற்கள், ஒரு மாற்றத்திற்குத் தயாராகிவரும் பாவனையாக வருகின்றன.
இந்தப் பகிர்வான நிலைகள், உள்ளார்ந்த மனநிலைகளுக்கு ஒரு புவியியல் பரிமாணத்தை வழங்குகின்றன. அதாவது கவிஞனின் உள்ளமெங்கும் மழை, மன நிலை மாற்றம், பச்சை நிற மனதின் அசைவு, இடி இல்லாத மழை, புல்லாங்குழல் இசை போன்ற உருவகங்கள் மிக நுண்ணிய பாவனைகளைச் சொல்லிக்கொடுக்கின்றன.
மழை ,உணர்வுகளின் திடீர் வெடிப்பு, தூய்மை, வாழ்க்கையின் மீள்பிறப்பு.
இடப்பக்கம் ,வலப்பக்கம் ,உள்ளம் மற்றும் வெளி மொழி இடையிலான மன நிலை இடமாற்றம். பச்சை நிற மனது ,புதிதாக முளைக்கும் நம்பிக்கையோ ஆழமான அமைதியோ.
முழக்கமில்லா மழை நிசப்தமான தாக்கம், அமைதியில் வெளிப்படும் வலிகள்.
புல்லாங்குழல் இசை – இழந்த உணர்வுகளின் மீட்பு.
இக்கவிதையின் உள் ஓட்டம் ஒரு தினசரி உணர்வின் மேல் கவர்ச்சியாக இயங்குகிறது. வாழ்க்கையின் உடைந்த பாகங்கள், சொற்களால் மீண்டும் கட்டமைக்கப்பட்டு, புதிய ஒரு இசையை உருவாக்குகின்றன. இது, இனிமையும் வலியையும் ஒரே நேரத்தில் கூறும் சுருதி.
இந்த இரண்டு கவிதைகளும் ஏ.கே. முஜாரத்தின் மொழி மீதான மாயையும், வாழ்வை கவிதை வடிவில் சிந்திக்கிற ஆழமும் வெளிப்படுத்துகின்றன.
முதல் கவிதை ,கவிதையின் இயந்திரத்தை ,அதாவது "எழுதும் செயல் + வாசிக்கும் அனுபவம் = உயிருள்ள உலகம்" என அடையாளப்படுத்துகிறது.
இரண்டாவது கவிதை உணர்வுகளைச் சொற்களாக மொழிபெயர்க்கும் பணியை மிக நுட்பமாகச் செய்கிறது. இனி ஏ.கே.முஜாரத் புதிய பாதையை அடைவார். வாழ்த்துகள் தோழருக்கு.
-ஜே.பிரோஸ்கான்-
0 Comments