ஒற்றை நெஞ்சின் தனிமை

 

ஒற்றை நெஞ்சின் தனிமை

சொற்பத்தின் முன்னர் பிறந்த நிலா
சற்று மெதுவாக உதிர்கிறது
எனது கண்களில் ஒளி இல்லை
பார்வை துளிகள் மட்டும் துளிர்க்கின்றன.

சார்ந்திருக்கும் உயிர் வட்டங்கள்
வெறும் மெல்லிய நாணயங்கள் போல
சலனமற்று வழுக்குகின்றன..

என் நரம்புகள் கனமாக இருந்தாலும்
ஒலி கடந்து வருவதில்லை.

இருப்பதை விட இல்லாமல் இருப்பதே
உணர்வுக்கு நெருக்கம் தருகிறது.

ஒரே அறையில்
பாதி காலம் கழிந்தது
மீதமுள்ளவை நிழலின் ஆட்டம் மட்டுமே.

நான் பேசுகிறேன்
காற்று மட்டும் பதிலளிக்கிறது.

இதுவே தனிமை.
தோழமை எதுவுமில்லை
என்று இருப்பதே யதார்த்தத்தால்
போர்த்தப்பட்ட நிசப்தத்தின் ஓங்கிய குரல். 

-நஸார் இஜாஸ் -